داستان آموزنده و جالب پسران هنرمند

سه نفر زن می خواستند از سر چاه آب بیاورند.

در فاصله ای نه چندان دور از آن ها پیر مرد دنیا دیده ای نشسته بود و می شنید که هریک از زن ها چه طور از پسرانشان تعریف می کنند.

زن اول گفت : پسرم چنان در حرکات اکروباتی ماهر است که هیچ کس به پای او نمی رسد.

دومی گفت : پسر من مثل بلبل اواز می خواند. هیچ کس پیدا نمی شود که صدایی به این قشنگی داشته باشد .

هنگامی که زن سوم سکوت کرد، آن دو از او پرسیدند :

پس تو چرا از پسرت چیزی نمی گویی؟

زن جواب داد : در پسرم چیز خاصی برای تعریف کردن نیست. او فقط یک پسر معمولی است .ذاتا هیچ صفت بارزی ندارد.

سه زن سطل هایشان را پر کردند و به خانه رفتند .

پیرمرد هم آهسته به دنبالشان راه افتاد. سطل ها سنگین و دست های کار کرده زن ها ضعیف بود .

به همین خاطر وسط راه ایستادند تا کمی استراحت کنند؛

چون کمرهایشان به سختی درد گرفته بود. در همین موقع پسرهای هر سه زن از راه رسدند .پسر اول روی دست هایش ایستاد و شروع کرد به پا دوچرخه زدن.

زن ها فریاد کشیدند: عجب پسر ماهر و زرنگی است!

پسر دوم هم مانند یک بلبل شروع به خواندن کرد و زن ها با شوق و ذوق در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده بود، به صدای او گوش دادند.

پسر سوم به سوی مادرش دوید. سطل را بلند کرد و آن را به خانه برد.

در همین موقع زن ها از پیرمرد پرسیدند: نظرت در مورد این پسرها چیست؟

پیرمرد با تعجب پرسید:منظورتان کدام پسرهاست ؟من که اینجا فقط یک پسر می بینم.

یک خانم و یک آقا که سوار قطاری به مقصدی خیلی دور شده بودند، بعد از حرکت قطارمتوجه شدند که در این کو په درجه یک؛ که تختخواب دار هم میباشد ، با هم تنها هستند و هیچ مسافر دیگری وارد کوپه نخواهد شد. ساعتها سفر در سکوت محض گذشت و مرد مشغول مطالعه و زن مشغول بافتنی بافتن بود. شب که وقت خواب رسید ؛ خانم تخت طبقه بالا و آقا تخت طبقه پایین را اشغال کردند. اما مدتی نگذشته بود که خانم…….. از طبقه بالا، دولا شد و آقا را صدا زد و گفت: ببخشید! میشه یه لطفی در حق من بفرمایید؟ – خواهش میکنم! -من خیلی سردمه. میشه از مهماندار قطار برای من یک پتوی اضافی بگیرید؟ مرد جواب داد: من یه پیشنهاد دارم! زن : چه پیشنهادی؟ مرد: فقط برای همین امشب، تصور کنیم که زن و شوهر هستیم. زن ریزخندی کرد و با شیطنت گفت: چه اشکال داره ، موافقم! – قبول؟ – قبول! مرد گفت ، خب ، حالا مثل بچه آدم خودت پاشو، برو از مهموندار پتو بگیر. یه لیوان چائی هم برای من بیار. دیگه هم مزاحم من نشو تو روح آدم منحرف 

سبدی هست در اندیشه من / که پر از گل بدهم هدیه به تو

غافل از آنکه تو خود نابتری / یک جهان گل بخورد غبطه ی تو . . .

.

.

.

هر جا دلت شکست

قبل رفتن ؛ خودت جاروش کن!

تا هر ناکسی منت دستای زخمیشو رو سرت نذاره . . .

.

.

.

همین مسیر را مستقیم بروی میرسی به دو راهی

یک راه به من ختم می شود ، آن دیگری به ختم من . . .

.

.

.

این روزها

شیر هم راضیه با دمش بازی کنن

ولی با دلش نه . . .

.

.

.

در گفتن و شنیدن جملۀ “دوستت دار

پسرا از دید دخترا

اگه براشون خودتونو بیارایید میگن که عاشق مونه – اگر نیارایید میگن خود بین و گستاخه!

اگه براشون لباس شیک بپوشید میگن می خواد دل ببره و اغوامون کنه – اگه شیک نپوشید میگن شلخته و بدسلیقه ست!
اگه باهاشون بحث کنید میگن کله شقه – اگه ساکت بمونید میگن تهی مغزه و حرفی واسه گفتن نداره!
اگه ازشون باهوش تر باشید انکار می کنند – اگه اونا با هوش تر ازشما باشند دم به دم به رختون می کشند!
اگه دوستشون نداشته باشید هی میان سراغتون و التماس و عز و چز می کنند – اگه دوستشون داشته باشید، طاقچه بالا میگذارند و دلتونو میشکونند!
اگه بهشون بوسه ندین میگن دوستش ندارید – اگه بدید میگن دختره سهل الوصوله!
اگه مشکلتونو بهشون بگید میگن بیخودی داری یه چیز کوچیکو بزرگ می کنی – اگه نگید میگن بهشون اعتماد کافی ندارید!
اگه سرزنششون کنید میگن دارید مادر بزرگ بازی در میارید – اگه اونا سرزنشتون کنن میگن به خاطر اینه که نسبت به شما احساس مسئولیت میکنند!
اگه زیر قول و قرارتون بزنید میگن به این دلیله که بهشون وفادار نیستید – اگه اونا زیر قول و قرارشون بزنند میگن : منو ببخش عزیزم، مجبور بودم!
اگه سیگار بکشید میگن دختر جلف و سبک سری هستید – اگه اونا سیگار بکشن به این دلیله که جنتلمن هستند یا اعصابشون خورده!
اگه در امتحان موفق بشید میگن شانس آوردی – اگه اونا موفق بشند میگن به خاطر هوش سرشارشونه!
اگه اذیتشون کنید میگن به این دلیله که ظالمید – اگه اونا اذیتتون بکنند میگن به دین دلیله که حق تونه!
حالا با این حساب دخترای دسته گل چطوری می تونند با شما شازده پسرای گنده دماغ حرف مفت زن شر و ور گو کنار بیان؟ با شما آقازاده های غیر واقع بین، خود بزرگ بین، خودستا، غیر منطقی و غیر قابل اعتماد، و بالاتر از همه لافزن و غیر قابل تحمل؛ هان؟ چطوری؟…